بیومکانیک قرنیه پیوندی پس از پیوند نافذ در قوز قرنیه

هدف: اندازه‌گیری خواص بیومکانیکی قرنیه پیوندی پس از پیوند نافذ قرنیه در مبتلایان به قوز قرنیه با استفاده از تحلیل‌کننده پاسخ چشمی (ORA) و ارزیابی تاثیر اندازه تریفاین دهنده و گیرنده و اختلاف آن‌ها (Disparity)، ضخامت مرکزی پیوند و مدت زمان پی‌گیری پس از جراحی روی بیومکانیک بافت پیوند شده. روش پژوهش: این مطالعه مقطعی بر روی 45 چشم از 34 بیمار مبتلا به قوز قرنیه که مورد جراحی پیوند نافذ قرنیه قرار گرفته بودند صورت گرفت. هیسترزیس (Hysteresis) قرنیه (CH) و عامل مقاومت قرنیه‌ای (CRF: Corneal Resistance Factor) حداقل 6 ماه پس از برداشتن بخیه‌ها اندازه‌گیری شدند. تحلیل رگرسیون چند متغیره برای بررسی همبستگی بین اندازه تریفاین گیرنده و دهنده، اختلاف اندازه قرنیه گیرنده-دهنده، ضخامت مرکزی قرنیه پیوندی (CGT: Corneal Graft Thickness) و مدت زمان پی‌گیری، با مقادیر CH و CRF مورد استفاده قرار گرفت. علاوه بر آن عوامل تاثیرگذار بر فشار داخل چشمی (IOP) پس از پیوند نافذ قرنیه نیز بررسی شدند. یافته‌ها: متوسط سن بیماران 1/6±8/29 سال، ضخامت مرکزی قرنیه پیوندی، هیسترزیس قرنیه و عامل مقاومت قرنیه‌ای به ترتیب 8/38±5/567 میکرومتر، 1/2±2/10 میلی‌متر جیوه و 2/2±1/10 میلی‌متر جیوه بود. بین هیسترزیس قرنیه و عامل مقاومت قرنیه‌ای رابطه همبستگی مثبت معنی‌دار با اندازه تریفاین گیرنده و دهنده و CGT وجود داشت. ارتباط بین ضخامت مرکزی قرنیه پیوندی و مدت زمان پی‌گیری نیز معنی‌دار بود. مقادیر بیش‌تر عامل مقاومت قرنیه‌ای و هیسترزیس قرنیه در گروهی که اختلاف (Disparity) 5/0 میلی‌متر بود نسبت به گروهی که اختلاف 25/0 میلی‌متر بود مشاهده شد. از میان متغیرهای اندازه‌گیری شده فقط هیسترزیس قرنیه و عامل مقاومت قرنیه‌ای، ارتباط مثبت معنی‌دار با فشار داخل چشمی داشتند. نتیجه‌گیری: بیومکانیک پیوند به طور واضح با پیوندهای بزرگ‌تر، اختلاف بیش‌تر میان قرنیه گیرنده و دهنده و پی‌گیری طولانی‌تر بهبود یافت. ‌این سنجش‌ها تاثیر واضحی بر اندازه‌گیری فشار داخل چشم پس از پیوند نافذ قرنیه داشتند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1391؛ دوره 17، شماره 4: 338-333.